Władysław Łopian rozwiązał zagadkę świata
tak dużo
Witaj smutku Tekst 2 z 8 ze zbioru: Epistemologia śmierci
| Autor | |
| Gatunek | filozofia |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2013-08-14 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 2074 |
Z wiatrem czy pod prąd
w formalinie zgorzkniałości
na wprost śmierci bram
bez odgłosu kroków Twych
po kwiatów płatkach idę...
a więc bonjour tristesse
W martwej sile słów
miejsc tak odległych nam już
w niepokornym strumieniu
skondensowanych łez, wołam
skonfundowanym głosem
ostatnim powietrza drganiem
bonjour tristesse !!!
w moim życiu
...jak mnie już nie będzie...
nowe teksty
oceny: bezbłędne / znakomite
Smutek - owszem, jak najbardziej tak! ale tylko konstruktywny. Destrukcja niczego nie zmienia. Pomnażanie gruzów mamy wszak na bieżąco.
Dorastanie i dorosłość - to czas, kiedy stajesz oko w oko i twarzą w twarz z nagą prozą życia. Stąd ta nasza także w wierszu la tristesse (smutek po francusku jest w przekładzie na nasze "tą smutką")
w formalinie zgorzkniałości
na wprost śmierci bram
(...)
po płatkach kwiatów idę
(patrz 1. strofa - cytuję z pamięci)