Orońsko zagrody- Józef Brandt

na pograniczu snu

z każdym oddechem

coraz głębiej i głębiej

zuchwale zanurzam dłonie

w srebrze sadzawki

pocałunek jesieni

chłodną falą

kaleczy mi palce

pokonana

z drżeniem

szukam iskierek ciepła

szybując ku słońcu

znajduję

miękkie kobierce migotliwego cienia

w gorących barwach

oranżu i ochry

pełzających niczym ogień

w gościnne progi wsi