wierszyk z ukrytą paletą

Sady się zielenią,
gruszki się czerwienią.
Kapią soki z sosny...
ech... byle do wiosny.

Zakwitną surmie i lipy,
bielą posypią wiśnie,
a jak wody przybędzie,
to i rym będzie. :)

I zimowo i poetycko... wszystko na plus!

A wszyscy czekają na te wiosenne przyrosty i światłocienie. Tymczasem storczyki, grudnie, cyklameny umilają nam czas oczekiwania :)

Serdecznie Wam dziękuję :)

Stoję sobie w oknie
Jak zawsze samotnie,
Świat w oddali moknie -
Śnieg zmierzcha sobotnie.

Czerń i biel tej kliszy
Peerelem dyszy,
Wrony kruki zawracają,
Kica przez ulicę zając...

Polsko mała! Wielka Polsko!
Kpisz z Polaków - i niewąsko!

Po stu latach niepodległości rzeczy pospolitość wciąż nad Wisłą skrzeczy jak Polska długa i szeroka.

Całą paletę barw ratuje jedno: odwieczne nasze na parapetach pelargonie, zimą cyklameny

uważaj! znaki nakazu na kurzych łapkach
walczą o hegemonię ze świerkami, solidnie
zakorzenionymi w pejzażu pełnym chłodu /nawet w upał/

(patrz przedostatnia strofa)

A to Polska /P jak prowincja/ właśnie!

Author	gruszka
Genre	poetry
Form	poem / poetic tale
Date added	2019-01-08
Linguistic correctness
Text quality
Views	1320