Lubisz kwiaty? Idź do lasu. W kwietniu mnóstwo w nich geofitów

U stóp bezlistnych jeszcze drzew zaczyna kwitnąć ogromna ilość kolorowych kwiatów. Te wczesnowiosenne roślinki, zwane geofitami, kwitną wszystkie naraz, i to w wielkim pośpiechu. Dlaczego? Ano dlatego, że chcą zdążyć przed rozwojem liści na drzewach, gdyż one odetną im niebawem dopływ życiodajnego światła, silnego wiosennego słońca.

Kwiaty geofitów są duże i barwne, a dlatego między innymi, by przywabiać nieliczne jeszcze o tej porze roku owady, które są im niezbędne do zapylenia.

Wczesnowiesenne kwiaty, choć są bardzo delikatne, są piękne. Kolorowe, radosne. Napotkane w lesie zawsze fotografuję. Mam już ich bardzo dużo w kilku albumach. Oto niektóre z nich:

Rannik zimowy w ulewnym deszczu wygląda jakby był pokryty lodem. Zaś Mniszek pospolity swym kształtem przypomina słoneczko. Później zamieni się w dmuchawca i jego owoce poszybują z wiatrem hen, hen, wysoko i daleko w świat.

Jaskier w strugach deszczu wygląda tak, jakby się uśmiechał. Lubi wodę przecież. Krokusy zadziwiają swoimi ogromnymi i kształtnymi kielichami. Podbiał natomiast spotyka się niemalże na każdym kroku. Jest go najwięcej chyba w każdym lesie.

Zachwyciłam się żółtą pierwiosnką. Pięknie wyglądała ozdobiona kropelkami rosy niczym brylancikami. Podobnie żółty zawilec, choć ma tylko pojedyncze kwiatuszki i o wiele mniejsze.

Zaś jasnota różowa swoimi niezwykle pięknymi kwiatuszkami i zapachem wabi nie tylko owady, mnie także.

Sasanka obok fiołków nastawiła się na odbiór, i poruszając się kokieteryjnie na wietrze, wabi owady w wiadomym celu.

Wszystkie geofity wyglądają niezwykle pięknie pośród swoich ogromnych kuzynów — drzew. Na szczęście dla nich one powoli reagują na wiosnę. W rozwoju mają więc możliwość wieźć prym w kwietniowym lesie. A mając słońca pod dostatkiem, rosną, kwitną, pachną, radując oczy, nozdrza... i serce.

Szkoda, że nie można powiększać obrazów na Publixo tak jak na innych portalach. Zdjęcia makro są tak cudowne, wręcz magiczne. Pokazują zupełnie inne oblicze przyrody (i nie tylko przyrody), jej niezwykłość, piękno, tajemniczość, co gołym okiem bardzo trudno zobaczyć, albo w ogóle zobaczyć nie można.