Zapominają starzy

i zapominają młodzi.

Nie wiadomo tylko,

nawet jeśli bardzo

dobrze wiadomo,

kto bardziej się,

a kto bardziej w czym,

co i dlaczego zapomina.

Ale i tak każdy (młody

i stary, mądry i głupi,

z łaską i bez łaski)

musi sobie czegoś

odjąć, czegoś dodać.

Nikomu nie da się

wszystkiemu podołać,

wszystkiego odmówić.

Każdy tylko zdoła

(tak z pamięcią,

jak i bez pamięci)

wszystko zostawić.

Jakże więc sobie

i komuś wszystkiego

nie odpuścić, nie darować.

A wtedy wszystko

nie będzie niczym.