między mną a tobą tylko wąski przesmyk

zawładnięty wilgocią. małymi łyczkami

spijasz słowa skondensowane jak słońce

u styku ud. wspinasz się powoli po nagich

urwiskach. dłonie rozpełzają się niczym białe

domki uczepione klifu. czekają na nie cieniste

zaułki, duszne od zapachu rozgrzanego powietrza.

pragnienie przesącza się przez palce,

łasi jak koty przy stołach greckich tawern.

dzień nie może się domknąć bez zachodu

słońca skąpanego w czerwieni. ust

nie zamyka nawet cisza urwanych oddechów.