kiedyś myślałam, że umiem latać. w powietrzu

unosiły mnie dobre fluidy i wiara w nadzieję.

marzenia  trzepotały jak kolorowe sarongi.

już tu nie mieszkasz.

na spacery chodzę w towarzystwie ciepłych brązów.

nie oddycham chmurami, wciągam w płuca życie

i prawdziwe kłamstwa. wiatr maluje

na kałużach woskowe wzory. zastygają

spojrzenia w dal.

przymierzam mężczyzn jak sukienki w batikowe wzory

- żaden nie pasuje do oczu.