Gawron na dachu chaty

Tak od zimy siedzi puchaty...

A w powietrzu wiosna dzwoni,

Aż zapiera dech gawroni...

Hop! poskakał głupim skokiem.

W dół na ziemię zerka okiem:

Coś się bieli wśród źdźbeł trawki?

O, jak żółcą się spod ławki

Z zeszłej zimy te obierki -

Dla gawrona cud-cukierki,

I już tak szczęśliwy jest ptak:

Wiosna nastała, oddycha pierś cała!..

Ze zbioru wierszy *Zajączek*, Moskwa 1975