miałem kiedyś kredki

w bajecznych kolorach

cały świat

chciałem nimi kolorować

niebo w błękit

ziemię w brązy i w czernie

ująłem

liściom zieleń

motylom żółcie

kwiatom róże oddałem

nie stroiłem ich zbytnio

wszystko było małe

jak kropki jak muszelki

zwierzęta czy ludzie

wybiegali przed siebie

w pomarańczach

w czerwieniach

domy ich niepozorne

jak pod nimi ziemia

czerniły porządkiem

niezmian

świat mój dziecinny

miał być kolorowy

w końcu fioletem zasnuwał się

blado

zrozumiałem z czasem czyjeś słowa

świata kolorami nie da się się ozdobić

choćby kredki samym pięknem malowały