Troja

Zbyt chytrzy, by Bogom w podzięce ofiarę

tę złożyć złowrogą,

co w ręce im wpadła, by stać się przestrogą

dla światów, gdzie nie czas na trwogę i karę ;

ulegli swej pysze wspaniali Trojanie!

Zbyt głusi, by stęki ladacznic usłyszeć

w tym koniu,

co niesie na grzbiecie, ku zgubie, ku ogniu

dla światów pożogę, by przerwać tę ciszę;

upili się winem porządni mieszczanie!

Zbyt słabi, by złego rozumem zwyciężyć

i przejrzeć tę sztuczkę,

co oczy przesłania, by gorzką nauczkę

dla światów nieść, gdzie wszyscy się prężą;

zastygli w bezruchu zdumieni Trojanie!