Wy­pada mi podzięko­wać  

Lo­sowi lub Bo­gu  

Za czas w którym żyję  

Oglądam baśniowe ob­ra­zy  

Z ludzkiej wyob­raźni  

Kras­na­le i Hob­bi­ci  

Jak żywi  

Nie do wiary  

Ta­kie cza­sy bo roz­ma­wiam  

Przez te­lefon o ty­siącu fun­kcji  

Niewiele by bra­kowało  

Mar­ne siedem­dziesiąt lat wstecz  

A gryzłbym poręcz ze strachu  

Szczu­rem , gołębiem  

By­le nie człowiekiem