Prowincjonalna miłość

w nieuprzemysłowionym miasteczku

ma piegi i duże piersi.

Czeka na królewicza z bajki,

ale ma słabość do traktorzystów.

Mdleje w ramionach inkasenta za wodę

i nawet listonoszowi dźwiga torbę,

żeby go odkulbaczyć ekspressem,

poleconym przez miejscowego geodetę.

W parzyste dni ksiądz, a w nieparzyste

wyrośnięty ministrant.

Nieświadomy, że został nagle

„szwagrem“ przewielebnego.

Ot... całoroczna kolęda.

Kiedy pewnego dnia

pojawił się wreszcie królewicz,

wszystkie panny ściskały kolana

i plotły warkocze.

Niewinne jak Matka Boska.

A ten skurwysyn wybrał

syna prezesa Kółek Rolniczych.

Morał: w nieuprzemysłowionym miesteczku

trzeba mieć dupę z przodu i z tyłu.