Mnie dotknij

Mnie dotknij promieniu cudny

Kroplę leżącą na źdźble trawy

Ubierz w strój światłem utkany

I nieś w radosny cykl wyprawy

Światła dotyk to puls nieba

Ściele w jasny kobierzec życia

Gdy brzmi muzyka drży gleba

Kwiat podaje rosę do wzięcia

Gdy kwiat barwny chcesz mieć

W miłości godowego tańca

Nigdzie nie będzie tak pachnieć

Jak w pulsie kwiatu twego serca

Gdy minie kwiatu wiek sławny

I spadnie kroplą na źdźbło trawy

Mnie dotknij promieniu cudny

Do nowego cyklu wyprawy