/wychodzę na zewnątrz, a ty mnie sprzedaj  

lub schowaj głęboko,  

bo tylko śmierć powinna być naga/  

duszę się między nocą a dniem,  

wchłaniam z obrzydzeniem ostatnie  

iskierki palącego światła   

układają się warstwami   

(drobinki przekleństwa i szaleństwa)  

jak bóstwo pozbawione metafor  

a przecież powinno być tak cudownie   

gdy mój cień odbija się w twoich oczach   

zamieram broniąc się od oparzeń  

i nie można wykonać rekonstrukcji   

zastygłych plam na twarzy