Pamięci tych co śmierć ponieśli

podczas lipcowej klęski

Czy słyszałeś jak woda gada

Jak się wścieka jak wrzeszczy

I jak wyć zaczyna

Czy widziałeś jak fala pędzi

Jak wzbiera porywa i tłamsi

Jak grozi pędem i gwałtem

Czy wierzysz że gdy mówię

Nic nie mam

To naprawdę znaczy nic

Nie mam domu

Łóżka ubrania

Dziecka głodnego

Też nie nakarmię

Ludzką krzywdą

Szeroko woda rozlała

Zagarnęła uniosła zniszczyła

Zakryła cuchnącym szlamem

Cierpienie wraz z falą

Głucho wezbrało

I już nic nie mam

Nic nie zostało

Serce zastygło oniemiałe z żalu

Oczy wygasły bo łez zabrakło

Gardło ochrypło od skargi bezsilnej

Znużone ręce puste opadły

Przy mnie tylko Maryja została

Ja z nią pozostałem wierny

Razem wznosimy modlitwę

Za tych co w wodzie zginęli

Za tych co wszystko przegrali

Za tych co wiarę stracili

Za tych co złorzeczyć zaczęli

Za rozpaczających i ograbionych

Za głodnych i bezdomnych

Za tych wreszcie bezimiennych

Co we Krwi Chrystusa

Pomoc nieśli wytrwale

I za tych małych bezdusznych

Co przyszli za wodą

Krzywdą się jeszcze odkarmić