Idę z grupą zieloną

Gałązce którą niosę potrzebne życie  

Na badyl uschła w pechowych zdarzeniach  

A ja zamiast się troszczyć o zdrowe bycie 

Goniłem po kwiat paproci w marzeniach   

Nie wiedząc w jakim miejscu szukać oblicza   

Bo ogród skrywa jakaś tajemnica   

Muszę gałązce znależć żyzne użytki   

Wzorem ojca przez dotyk jego dłoni

Badyl wetknięty w ziemię wypuszczał listki    

Starałem się jak mogłem w serca toni   

W wierze wykrzsać z gleby ożywcze łaski   

Wiedząc jak mocno szkodzą lotne piaski  

Na darze światła i na miłości pięknej

Zyskuje roślinka w procesie wzrostu

Od zleceń prawidła od siły tęsknej

Grupa miała coś z wiosennego gestu

Gałązka wetknięta w ziemię niosła szczęście

Przysłaniając nędze w moim żywocie