wyczekując burzy  

zasnuła się welonem smutku  

omywana archaiczną ciszą 

czyściejsza już nie będzie 

zasnęła snem spokojnym 

odsuwając mroczną przeszłość 

syczące w ciemności echo 

rości sobie prawo do duszy 

za późno... 

odeszła ścieżką wieczności