cisza nie potrafi poruszać się  

w zamkniętym świecie,  

jest mniej ważna od zdechłego psa. 

stoję a może siedzę nieruchomo, 

sama nie wiem, gdzie  

zaczyna się, a gdzie kończy granica 

w której egzystencję możemy porównać  

do zmartwychwstania. tulę dym z papierosa  

a przynajmniej tak mi się wydaje, 

gdy maluję w myślach serduszka  

wypełnione zatrutym powietrzem.  

strzepuję popiół z ostatniego peta, 

i cofam wskazówki zegara  

parzą palce.