ODTAJANIE

świat się wybudza rozplątuję rzęsy

kołysze senność letargiem leniucha

jeszcze się słońce do księżyca łasi

a mnie unosi Biedronki otucha

zmieniam horyzont zeruję soczewki

chętniej się stopy witają z parkietem

porywam koty bamboszowym filcem

opuszczam próżność nocy piruetem

wdycham euforię ulicznych przyjaciół

kawa już dawno rozsadziła szafki

nie ma POPiS-ów cukrowanej piany

tak z filiżanki znikają przydawki

woda się pluszcze zraszając policzki

każdy ma zdrowia własne ideały

pryszni się prysznic polityczny balast

zmywam bez żalu bowiem obolały

złość się rozpływa w cudeńkach przyrody

przygrywam wiośnie chociaż jeszcze dziecię

komu się marzy ćwierkanie bez sopli

niech kręci nuty - jakie? przecież wiecie