Naga proza literackiego życia w przestrzeni góra-dół: nad moim lirycznego "ja" białym sufitem (który jest jednocześnie podłogą pani Marysi) tłuką się ostatnie akordy koncertu powitalnego - wraz z piersiami kurczaka - co zresztą wcale nie przeszkadza Poecie piętro niżej ni zazdrościć dzieciom, ni cicho skrobać kolejne wersy.

Każda pszczoła ma swój własny minikawałeczek plastra miodu

Przemoc w rodzinie - w całym tym dziwowisku - (patrz nagłówki) jest od kolebki wpisana w codzienną krew na naszych - tak kryształowo czystych - talerzach.

"Jaki kamień, taki cios - nie dziwi nic!"

Trotsiga-a jej pierogi, wszelakiej maści, ech a przecież to nie o tym...
Dzięki za ślad.
Emilia-jaka rodzina, taki obiad-nie dziwi nic!
Pozdrawiam.

Tam gdzie przemoc domowa, dobrze jak sąsiad reaguje i niesie pomoc, a nie tylko słucha... Ja tam mam.

MichalszkaKCz
dziękuję za ślad.