Bardzo piekny wierszyk.
"nie sposób żyć bez czegoś zupełnie zbędnego" - kupuję.

Myślę, że nawet w trumnie, skrobnę coś własną kością, na jej wieku, na wieki wieków-amen.

Dokłądnie tak jest :) Pozdrawiam :)

Trochę pokrętne to rozumowanie, ale nie ma się co dziwić, takie jest życie!

Na zapytanie, po co mi wiersze, odpowiadamy:

- Żebyś o nie pytał.

Taki jest asumpt do tych dialogów na 2 krzesła (patrz nagłówki miniatury i zbioru)