Przejdź do komentarzyTrudno być poetą
Tekst 27 z 34 ze zbioru: poezja
Autor
Gatuneksatyra / groteska
Formawiersz / poemat
Data dodania2019-11-15
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń891

Przyznam trudno być poetą  

takim który wolność kocha 

a do tego żyć z kobietą, 

żoną co wciąż strzela focha 

 

ja facet nieokiełznany  

który ma rogatą duszę 

ona typ poukładany 

w takim domu ja się duszę ! 

 

próbowałem pisać w pracy  

bo tam spokój nie ma żony  

lecz wciąż dzwonią,  to nie cacy 

więc przestałem zniechęcony 

 

pomyślałem, kiedy bieda 

ruszę pisać w kawiarence 

bzdura ,tam się pisać nie da  

wszyscy patrzą mi na ręce 

 

próbowałem też w garażu  

pisać swoje wierszoklety 

coś wypiłem dla kurażu  

i nie wyszło mi niestety  

 

to nie koniec,  w toalecie  

też podjąłem pewne próby 

i też plama, sami wiecie  

chyba nadszedł czas mej zguby 

 

jak żyć? jak pisać premierze ? 

gdy ci baba w domu gdera 

żyć mi trudno powiem szczerze 

więc nie piszę już cholera 

 

może ktoś mi z Was poradzi  

jak i gdzie mam pisać wiersze 

ja mu w zamian będę kadził, 

że ma wiersze te najpierwsze.

  Spis treści zbioru
Komentarze (2)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Z żoną rozstać się odradzam,
Wszak nie ona męża zdradza,
A mąż - ją, z Weną tylko śniąc.
avatar
Mówisz, żeś poeta?
Na co ci kobieta?
Masz wszak Wenę -
Wenie oddaj scenę!
© 2010-2016 by Creative Media
×