mówią że jestem

dewiatem

a ja chce żyć w zgodzie

ze światem

coś im się miesza w głowach

to chyba jakaś choroba

nikomu przecież nie wadzę

moja sprawa gdzie kładę

a oni bzdury klepią

urągają złorzeczą

miłuję kupę bliźnich

uczonych w piśmie

wszystkich

rozsądnych

głupich

wielmożnych

nijakich

średnich

mądrych

ateistów

pobożnych

i wierzących

inaczej

tych z myśleniem

na bakier

chudych

tłustych

i średnich

zagubionych

i biednych

te pola pochyłe

oślepione słońcem

malowane tyłem

oraz z innych nacji

większość

dziwni tacy

nie urągam nikomu

chciałbym żyć pospołu

ja nikogo nie tłuk

skromny ze mnie żuczek

nie mówię brzydko nigdy

mam w dupie wulgaryzmy

w tartaku pieszczę drewno

choć złorzeczą mi przednio

żadnych wyzwisk nie liczę

nadstawiam drugi policzek

na przekór miłuję tłumy

dziś leci ze mnie strumień

łez szczęścia

zatrzymać nie umiem

niedługo ojcem zostanę

bardzo ją pokochałem

właśnie przerżnąłem deskę

będziemy mieć wiórki pocieszne

*

sens życia

zyskałem wreszcie