Dyby – pierwotne pęta drewniane, w postaci desek lub kłód z otworami umożliwiającymi zamknięcie rąk i nóg więźnia. Nazwą tą często określa się też gąsior lub kłodę.

Nie wiadomo, czy wynalazek ten sprowadzono do Polski z Niemiec, jednak nazwa zdaje się pochodzić z języka niemieckiego, ponieważ używano ich wobec złodziei (niem. Dieb). Dyby składają się z dwóch części z wycięciami na nogi lub ręce (w wersji „nożnej” dyby działają podobnie do kłody). Po zamknięciu obie części zbijano gwoździami drewnianymi lub zamykano na kłódkę. Czasem stosowano zamknięcie w dyby na dłuższy okres w charakterze kary, najczęściej pozbawiając skazanego pożywienia.

W Anglii dyby były powszechną formą kary stosowaną przez ponad 500 lat. W Polsce podobnie, z tym że kara ta dotykała przeważnie chłopów pańszczyźnianych. Słup, zwany pręgierzem, miał także rodzaj dyby żelaznej (zob. kuna), w którą zamykano stawianych pod nim złoczyńców.

Z "Wikipedii"

"Prawo a sprawiedliwość"? Odkomentarz: nie, tu w tym konkretnym przypadku nie jest akurat winna Temida, lecz przede wszystkim winną jest, podająca się za osobę pióra, pozbawiona jakiejkolwiek - wobec cierpienia - empatii, nie mówiąc o kreatywnej wyobraźni - grafomanka :]

O, przepraszam :-) Mimo woli obraziłam wielce skądinąd sympatycznych grafomanów, zaliczając doń recenzowaną "pisarkę". Ta ostatnia zalicza się bowiem do "grafomaniaków", na co zwrócił mi uwagę zaprzyjaźniony poeta i równocześnie uniwersytecki krytyk literacki.

Z wyrazami szacunku dla moich Czytelników :)