a gdyby tak z koloru modraka

kawałek nieba na łące położyć

podeprzeć kłosem złocistym jak słońce

a dmuchawcem tak delikatnym

jak chmurką białą

błękit ozdobić

krople rosy zebrać na listkach

jak diamenty zawiesić o brzasku

złotą jutrzenkę wyrzeźbić z pragnienia

oraz nuty samotnej harmonii

by na płatkach szarych kwiatów

zagrały światłu

kolce róży przytulić do dłoni

krew wypłynie lecz wnet powróci

zasklepi ranę balsam oddany

a ślad czerwieni w cieniu białym

choć boleć będzie

nie zasmuci