wiośnie bywa najpiękniej w zieleni 

delikatnej dziewiczej i sennej 

gdy nieśmiało wygląda spod ziemi 

chwyta promień i ciepła chce więcej 

wiośnie bywa najpiękniej w kolorach 

przebiśniegów krokusów żonkili 

rozpuszczając motyle w ogrodach 

znika szarość pod pędzlem mistrzyni 

wiośnie bywa najpiękniej w melodii 

ptasich treli świtaniem czy zmierzchem 

szepcie wiatru by chmury rozgonił 

zanim sama rozdzwoni się deszczem 

wiośnie bywa najpiękniej w zapachach 

świeżej ziemi i sadów kwitnących 

bzu dzikiego co zmysły rozprasza 

słodkich fiołków rzuconych na łąki 

wiośnie bywa najpiękniej w zachwytach 

nad tym wszystkim co wciąż się odradza 

jednym tchnieniem pobudza do życia 

i nadzieję na lepsze przywraca