Te lata

Te czterdzieści lat,  co mam za sobą,

życie rozkwitało niby kwiat.

I  wiem, że nie wróci, 

jak żyłem, tak żyłem,

a byłem wśród ludzi… dla ludzi…

Kreślę już drugą połowę życia

i włączył się czas obumierania.

I jak na polach,

tak  na głowie włos jaśniejszy,

bieleje na żniwa.

Na drugie życie,

przecieram serce i oczy.

Widzę,  jak szybko się zbliża

niebo ku ziemi

i  otwiera drzwi

na wypuszczenie żniwiarzy.