jak przez igłę przewlec nitkę 

zbyt krótkie dni 

przeciskane przez wąskie drzwi 

kuszony kolorem kasztanów 

twoich włosów wokół dłoni 

przy niezapomnianych nocnych chwil 

wychodzę z siebie staję nagi 

chwyciłaś mnie na wyłączność 

zgaszona nadzieja bo świat 

będzie jedynie prywatny jak linie papilarne 

otacza bezsilności czas 

otwiera zamyka powieki jak drzwi 

kolorem czerwonym zachodu słońca 

jak w winie wykąpani 

zapadamy w otchłań kosmosu 

lub jakiejkolwiek galaktyki 

niedaleko Helios centrum 

uderzeniem gorąca 

czekolady pieszczeniem podniebienia 

wybucham lawina w twoim urządzeniu