Bardzo optymistycznie, bo pisane w nocy. Jest duże prawdopodobieństwo, że wzejdzie słońce i oświetli wiersz.
Zawołanie do nadziei.

Ale przecież wołasz. Więc po zachwianiu nadziei. A może to tylko żart.

Lecz przecież wiesz. Że można otworzyć oczy. Cieszyć się lepszym światem. Tak jak dziecko.

Czerpać poranek, słuchać głosu miasta. Skąd o tym wiesz?

To już jest doświadczenie.
Chyba że nigdy wcześniej tego nie doświadczyłeś i zawołanie opiera się tylko na nadziei, ze tak może być. Bo ktoś Ci powiedział.
Wtedy to będzie wiara.

Tak, czy inaczej, ten wiersz jest o nadziei. Optymistycznie i bez zadęcia, jak mój komentarz. Mój komentarz jest nieco nadęty, bo wczoraj ujrzałem w tv taką scenę. Jeden facet, który jest prezydentem, podchodzi w masce do upiornego popiersia, które zamontowano w kaplicy, i słucha dęcia. Jeszcze słyszę to dęcie.
Ale, jak powiadam, wiersz nie jest nadęty. I tym optymistycznym akcentem zakończę ten komentarz.

Przyznaję oceny. Zaznaczam, że nie znam się na pisaniu od strony formalnej, więc proszę do nich nie przywiązywać większej uwagi.
Zdaje mi się jednak, że udało mi się wytłumaczyć ich sens.

Ach, nadziejo,
Głupich matko,
Czeka na cię
Panów stadko
Byś wróciła
Z Małgorzatką,
Z dużą Zuzą
I z Beatką!

"Wróciłabyś" graficznie to nie to samo, co "byś wróciła". Cząstki

by, bym, byś, byśmy, byście

piszemy z czasownikami OSOBNO, gdy te czasowniki stoją po nich,

i RAZEM, kiedy te cząstki poprzedzają, par exemple:

bym chciał / chciałbym
byście zjedli / zjedlibyście
by wypadł / wypadłby
byś sczezł / sczezłbyś
byśmy byli / bylibyśmy

Pani Emilia zwróciła uwagę na błąd ortograficzny. I słusznie. Ja zwrócę uwagę na błędy interpunkcyjne. Po pierwsze, nie ma znaku składającego się z dwóch kropek pisanych jedna po drugiej. Po drugie, jeśli już postawiono dwa przecinki, to powinny one być wszędzie tam, gdzie są potrzebne. Po trzecie, dlaczego raz przed "który" jest przecinek, a w drugim miejscu nie ma. Konsekwencja jest tutaj niezbędna.