Krwawa sygnatura. Sekret Caravaggia na Malcie
tak dużo
pora się obudzić Tekst 84 z 129 ze zbioru: bo we mnie jest rock
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2022-01-03 |
| Poprawność językowa | - brak ocen - |
| Poziom literacki | - brak ocen - |
| Wyświetleń | 1316 |
wdrapałem się na szczyt
by szybko z niego spaść
kochałem ciebie
życie kochało nasze ciała
odjechałaś czerwonym autem
bliżej było mi do horyzontu
niż dotrzeć do progu domu
zapamiętałe kłamstwa ukłuły
w szczere słowa nie wierzę nikomu
człowiek żyje człowiek umiera
nauka praca śmierć
odjechałaś czerwonym autem
bliżej było mi do horyzontu
niż dotrzeć do progu domu
nadciąga burza z zachodu
nie to jest jedynie list od ciebie
piszesz że popełniłaś błąd
wybacz nie chcę obcych w domu
odjechałaś czerwonym autem
bliżej było mi do horyzontu
niż dotrzeć do progu domu
nowe teksty
(patrz odpowiednia deklaracja)
właśnie dlatego, że sam jestem kompletnie niewiarygodny.
Projekcja własnych braków, niedostatków, wad i obciążeń na charakterystykę tzw. "wszystkich" blokuje wszelkie żywsze z ludźmi kontakty, kogo by one nie dotyczyły
Zapowiedź
w szczere słowa nie wierzę nikomu
podważa sens wszelkiej komunikacji werbalnej.
Dlaczego?
Bo wiara/brak wiary to sfera emocji, a z tym się nie dyskutuje
(vide tytuł)
i przenieść na Gobi