Światło w wędrówce przez świat

Światło co z nieba przyszło

Zamieszkało wśród nas jako blask złoty

oć ono wędruje przez świat szeroki

Kojąc ludzkie tęsknoty

Te promienie złociste

Często puklerzem świątyń otulone

Z ołtarzy niosą dary oleiste

Ludy nimi znaczone

Dzwony co budzą jutrznie

Po ludzkich siołach niosąc obcowanie

Staje się tchnieniem w rodzącym zaczynie

Nasze żywe kochanie

Patrząc na ruch wskazówek

Ten czasu piasek ruchomy w klepsydrze

Niesie zew ucieczki z błędnych ścieżek

Ubogacając szczodrze