w pewnym ogrodzie

kwiateczka wciąż tu

rosła jak chciała

po skosie i w przód

pękata rzodkiew

gładka i ostra

takie wszak dziwy

ogarnąć nie mogła

w kółko warczała

słów wianek prosty

koszmarem zasad

ty jesteś wiosny

kiedyś jej rzekła

pietruszki psia nać

kwiateczce proszę

ty spokój już daj

a nawet wrzasnął

wnerwiony seler

tego doprawdy

jest już za wiele

kulnęła słowa

też wielka dynia

ty znowu swoje

rzodkiew zaczynasz

razu pewnego

do tego ogródka

przyszła dziewczynka

spłakana smutna

wtem gdy ujrzała

kwiatkowe dziwo

to aż pisnęła

wesoło chyżo

wypada bajkę

zakończyć rzewnie

z owej radości

zjadła rzodkiewkę

teraz by mogło

tak już zostać... lecz

biedna poczuła

roztrój żołądka