ktoś podpalił mój świat

ktoś podcinał skrzydła

nie potrafię się wzbić

ludzi podsyca zazdrość

walczyłem upadłem

po to by się wzbić

zamilczę na chwilę

rozproszę mrok

jasną poświatą

wschodzącego słońca

świt przeniknie

chłodny poranek

zaparzę kawę

odpłynie błądzący aromat

jesteś gdzieś daleko

gdzie toczy się czas

gdzie nie ma już jaskółek

życie umyka

pomiędzy siwymi włosami

czesanymi palcami

ciepłą bryzą obmywam twarz