Tekst 149 z 150 ze zbioru: Promyk świtu
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2025-12-09 |
| Poprawność językowa | - brak ocen - |
| Poziom literacki | - brak ocen - |
| Wyświetleń | 39 |

Szept Serca
W szeptach serca, tam gdzie świt się budzi,
Rodzi się płomień, zbliżający do ludzi.
Miłość, jak wiatr, co listowiem radzi,
W tańcu uczuć, z radością, w ogień prowadzi.
W Twoich oczach, cały świat odbity,
W Twych dłoniach siła, a w sercu ukryty,
Skarb najcenniejszy, życie osładza,
Miłość prawdziwa, co przenigdy nie zdradza.
W każdym dotyku, skrzy magia chwili,
W każdym spojrzeniu, sens żywota umili.
Razem przez burze, razem przez słońce,
W miłości wiecznej, nasze serca szepcące.







