Nadzieja adwentu

Gdy tyle cierpienia na świecie łka, 

Co łzami podąża do zaułka, 

Na lepsze jutro, dziać nić nadziei,  

Bóg spojrzał w akt ludzkiej odysei.

Posłał Syna Swego, w cichym znaku,   

Przynieść ulgę, wyzwolić z upadku.   

Gdy Dzieciątka Jezus dłoń maleńka,   

Dotknie cierpienia, zalśni stajenka.

Wszystko się odmieni, zadrżą knieje,  

Zalśni światło, co mroki rozwieje.   

Znikną ciernie, co duszę spętały,  

Wstanie nowy dzień, wyczekiwany.