napełniam kielich jesiennym oddechem

liśc złoty w bukiecie burzy prostotę

suknia zrudziała purpura kruszy prawdę

o nieprzemijaniu a na wietrze aromat uleciał

i nikt nie wie o wadach takie wino tylko

w kieliszku sie burzy wpomnieniami lata

pył w ustach refleksy zielone

wypite zapomniane lecz nie odmienione