Duszę mą znasz w całości.

Oddaję Ci me chwile radości.

Oddaję Ci mój  smutek i ból istnienia,

Chwile szaleństwa, chwile cierpienia.

Będziemy błądzić po krainach predestynacji.

Księżyc jest słońcem w swej imaginacji.

Chłonąć poczniemy blask jego cienia.

Życie przybiera innego znaczenia.

Drzewo poznania dobra i zła na naszej drodze,

Wąż wije się nad nim - raj cały w pożodze.

Pokusa grzechu rozum w stagnację wprawia,

Wyciągasz mnie chaosu - dusza grzechu odmawia.

Krew na kartkę papieru spada,

Miesza się z Twoją - wolność z krat wykrada.

Cyrograf z Tobą podpisałam,

Przyjaźnią wieczną go nazwałam.