Talia

Pamięci Zdzisława Maklakiewicza

Możesz już przestać się mną bawić i odłożyć maskę.

Znudziło mi się pleść końskie grzywy,

rozbawiać gawiedź –

to nie leczy duszy, duszę leczy wóda.

Mój przyjaciel, wiatr,

miał niedawno trzydziesty zawał,

zawały jak ostrza –

mają precyzyjnie zaostrzone końcówki.

Serc jak na lekarstwo.