Poezja najwyższego lotu :)))

Bardzo - i z podziwem :)))

Errata dla niepiśmiennych: zwrot do czyżby tytułowej Polihymni?? - drżącej kukły, grającej w kości o kości (przebranej staruchy Kostuchy??) - jest na kolanach błaganiem o dar świętego słowa, które sprostałoby scenie absurdalnej śmierci - i tę śmierć jakoś... usensowniło?? i pomogło wielokrotnie potem "to, co się stało i już nie odstanie", jakoś "wyrażać"... wciąż na nowo przeżywać... bez szans - w tym Zbyszka Cybulskiego skoku w ciemność i twarzą o peron - a było to w styczniu prawie pół wieku temu! - bez szans na rozumienie czegokolwiek??

Poezja najwyższej próby wysławia niewysłowione.