Niczym serce otrute strzałą trucizny

Krwistymi literami zapełniony szary pergamin

Na nim słowa ostatecznej walki koniec

Nic się nie dzieje - ciszy dźwięki i melodie

I żadnymi winami nie obarcza już nikogo

Siedzi w samotności i wyciąga poranione nadgarstki

Rozlicza się, dziękuje i przeprasza za dni,

które dziś już dla niego kończą się na wieki

I żadna łza nie spływa po policzku

Nie potrzebuje słów otuchy

Jest sam i tak pozostanie

I czasu na żal mu szkoda

Niedopałek papierosa leży w popielniczce

I nietknięty kielich pachnący alkoholem

A kiedy on zawiśnie na ścianie

Pozostaną tylko odłamki szkła

i czerwona plama po winie na podłodze.