Treść wiersza można by powiedzieć,że z wierszy absurdalnych. Ile to już zapowiadano końców świata, ile to już żyć byśmy posiadali umierając za każdym razem. Błędów się nie dopatrzyłam więc jak na moje oko gramatyka jest w porządku. :)

...już trochę jestem zmęczony, co rok to koniec..

Zatopiona w końcu na tym świecie (patrz tytuły wiersza i zbioru) przez swoich obywateli Atlantyda nie jest mitem - to nasza zbiorowa mrówcza codzienność

Kolejny wiersz proroczy nt. kolejnego w Historii końca świata

- i naszej odwiecznej typowo "ludzkiej" nań reakcji.

Jako Ziemianie - mimo powszechnego co najmniej podstawowego wykształcenia - wciąż powielamy błędy swoich niepiśmiennych przodków analfabetów.

W tym sensie za kółkami swoich full wypas rollse-royce`ów

- jak neandertalczycy zawszawieni i z kołtunem w głowie -

nadal tkwimy w jaskiniach.

To właściwie c z e g o od pół tysiąca lat z górą uczy nas na każdym rogu rozdawana /za darmo/ "Biblia"

??

Skąd ten nieodzowny kontekst biblijny w moim komentarzu?

Uważnie przeczytajmy 2. strofę i jej ostatni dwuwers. Bez odniesień do świata chrześcijańskich wartości i wizji Golgoty,

która dotyka
nie tylko nas-Europejczyków
od /co najmniej/ 2 tysiącleci z górą,

mroczne proroctwo, ukryte w wierszu, przestaje bulwersować