A u nas jeszcze sporo śniegu.Pozdrawiam I.

Ładny wiersz. U mnie już nie ma śniegu, a i pierwszą wiewiórkę widziałam, która wesoło przeskakiwała z drzewa na drzewo, na placu zabaw dla dzieci.

Uwielbiam czas przedwiosenny, wszystko wokół uśpione, budzi się z zimowego snu. Również ja, pomału ożywam. Chęci do działania wracają. "ten mały promyk" jest tym, na co czekałam całą zimę:)

a miniaturka oczywiście zasługuje na najwyższe noty :)

ładnie......

Piękne haiku. Lubię ten rytm i zatrzymany obraz.