miedzianą niepokorą  

opada na skórę 

liryczna jak rozmowa 

z błahostek plecie wianki 

wygoniona z raju  

za nieposłuszeństwo 

językami ognia wypala  trawniki 

oszukuje prawdę  

namiętnie zmyślając 

a ty chcesz jej więcej  

gdy za oknem szarość  

chodzi spać zbyt wcześnie 

i za późno wstaje