Dobitne i melancholijne. Bardzo dobry wiersz!

To wiersz - samospełniające się ponure proroctwo, a liryczne "ty" - każdy/każda z nas, którzyśmy gdzieś kiedyś zeszli ze swojej dobrej ścieżki i strasznie pobłądzili.

Odtąd już nigdy nie ujrzymy niczego dobrego; nasza karma/kara za nasze grzechy i przewiny - to obcowanie - dzień po dniu aż po mogiłę! - z twarzą zła