Raczej wolę odejść, 

bo nie czeka cię szczęście 

przy mnie, na tej drodze. 

Chcę widzieć tylko to, 

co mogę, co jest. 

Nie spoglądam w dal. 

Mrok... Mrok czai się. 

Gdzieś w moim wnętrzu, 

gdzieś w głębi ran. 

Mrok i tylko to. 

Czujesz go? 

I w płomieniach żądzy, 

gdy spalam się. 

Tam nie ma mnie, 

jest tylko gniew. 

Cienie strachu,  

szeptów szept. 

Żyje w tym miejscu, 

umieram w nim. 

Emocje rządzą miastem, 

bo zamykam oczy. 

I odchodzę, tak powoli 

odchodzę. 

Przeliczyć rachunek strat.