Grafomania to nic więcej jak przymus pisania. Według mnie każda granica między tym co piękne a tym co grafomańskie jest sztuczna. Jest jeszcze takie inne pojęcie brut - art, bardziej wydaje mi się uczciwe. Wyjątkowo jednoznacznie zrozumiały ten wiersz.

zrozumiały, ale jest w nim pewien paradoks (że też grafomania może być, a nawet jest rzeczą do pozazdroszczenia)

ano właśnie, coś może być tak brzydkie, że aż ładne

askawin - tekst i komentarze ujawniają twa pychę - tak to niestety wygląda. Cieszysz się że ktoś tam według ciebie słabo lub bez poezji pisze. No to ty jesteś ten dobrze piszący no i sędzia co stwierdza fakt . Więc pierś wypinasz zapewne teraz już znawca jesteś i prawdziwy poeta. Wybacz ale to tylko dziecinada i wstyd. No i szanuj się . Na temat sprawności twych wierszy się nie wypowiadam bo już piszą że troluję.

pewnie tak, nawet jeśli ten wiersz jest inspirowany tylko i wyłącznie moją własną twórczością, w oczach krytyków i krytykantów mojej twórczości. ale, owszem, nie wstydzę się swoich wierszy, a nawet jestem dumny ze swojej twórczości; no właśnie, czy to jest pycha, sprawa jest otwarta. a czy się cieszę, że ktoś słabo pisze, po pierwsze od dawna, jeśli nie od zawsze, nie wypowiadam się na temat poziomu innych twórców (co najwyżej w ripostach/komentarzach). ale owszem, swoje wiem i swoje zdanie mam na temat twórczości i poezji, co po części widać/wyłazi w tym wierszu

O tym, żeś jest grafoman,

nigdy się nie dowiesz,

nawet gdyby to łopatą twoi recenzenci ci kładli ;(

Pełen

aż po szyję, po uszy

samouwielbienia dla własnej twórczości

jesteś jak ten pień pusty

(patrz końcowa konkluzja)

I nie ma zmiłuj się nad nami :(