jak cicho

tylko głos bąka wibruje

celebruję moment

gdy dzień splata się z nocą

strząsam z powiek lekkość mgły

czepiającej się szuwarów krzewów traw

biorę w dłonie szyszki chmielu

i chłodną wilgoć tataraku

jeszcze raz

przytulam wiotkie ramiona wierzby

i wracam do domu

unosząc z sobą czarującą chwilę

i zapach półsennego jeziora