Ojca ręce 

z nich prawa 

matczynie kobieca 

gładzi mnie po włosach 

pieszczotą ślepca 

Lecz dłoń lewa 

ciepła i sękata 

jak sosnowa gałąź 

łzy moje żywiczne 

słonecznym promieniem ociera - 

Tatuniu - wróciłam 

spoza bezpiecznej 

odległości tam jeszcze 

jeden krok - 

zaraz otchłań 

I nigdzie już sobie nie pójdę 

ani Cię nie opuszczę 

bo cóż Ty mój Ojcze  

i Boże 

beze mnie poczniesz? 

25.02.2013 

Inspiracja: Rembrandt van Rijn `Powrót marnotrawnego syna` [Łk 15, 11-32]