czajnik gwiżdże na mnie niecierpliwie od kuchni  

podnoszę westchnieniem ciało wmurowane  

skupieniem pomiędzy cegiełki chleba 

przełączam nogi i ręce na autopilota 

jak najdłużej zostając w chmurze symboli 

kawa herbata i jakaś kanapka przybłęda 

napędzą zmarszczone brwi ku wnioskom 

nim do nich dojdę przemielę treść 

podrapię się po głowie, połknę dymu 

ujmę je w nawias, by już nie uciekły

2015.03.25/04.01(ndr.)