młodzieńcze synapsy zdrętwiały na zakręcie

od ugotowanych ziemniaków

w kartonach w nieładzie wrzucono

miętolone skrawki nieba

trzeba czekać aż kruche szkło samo odpadnie

słońce wypełnia krojone żywcem kamienie oddechu

zbędne treści mogą przyczaić się przy lampce

na ostry brak zapachu i odbarwienia odbić lustra

dobrze robi przed pływaniem z kłusownikiem dusz

synapsy nakarmić mięsem papier poleży w torbie

rozwinie się na dobranoc kleksem spojrzeń

księżyca droczącego się z losem

o migdał ze słodkiej praliny

wypadł za wcześnie poza obręb emocji

2015.07.02